Brzi razvoj medicine nije zaobišao ni pacemakere te se njihova upotreba u medicini danas raširila na puno više oboljenja od ranije terapije srčanog bloka. Jedno od područja njihove izražene ekspanzije je svakako područje srčanog popuštanja.
Srčana slabost ili popuštanje može imati razne uzroke i karakterizirana je slabljenjem srčanog mišića koji postepeno gubi mogućnost izbacivanja krvi iz srca u količini dovoljnoj za organe i periferna tkiva. Pacijenti se subjektivno lako zamaraju i u najtežim formama imaju simptome gušenja i nedostatka zraka čak i u mirovanju. Pregledima i pretragama se ustanovilo da veliki broj ovih najtežih pacijenata razvija blok grane na EKG-u te dolazi do produženja trajanja jednog njegovog dijela koji se naziva QRS kompleks. Ovo produženje ima za posljedicu gubitak sinhrone kontrakcije ionako oslabljenog srčanog mišića te dodatno pogoršava simptome. Laički to možemo predstaviti slikom balona koji smo napunili vodom; ukoliko prvo pritisnemo jedan a zatim drugi zid, iz balona ćemo istisnuti manju količinu vode nego ukoliko istom snagom paralelno pritisnemo oba zida. Praktična upotreba ovoga fenomena kod pacijenata sa srčanim popuštanjem je dovela do upotrebe pacemakera kod određene grupe acijenata gdje je ustanovljeno da postoji ovaj gubitak sinhrone kontrakcije. Ovi pacijenti, tipično sa uvećanjem srčanih šupljina, produženjem gore opisanog QRS intervala te idealno sa blokom grane imaju značajno poboljšanje u simptomima kada se izvrši implantacija pacemakera i uradi nešto što se u medicini naziva srčana resinhronizacijska terapije (cardiac resynchronisation therapy). U biti pacemaker preuzima ulogu aktivacije svih srčanih segmenata u isto vrijeme te se na taj način povećava istisna frakcija što direktno uzrokuje smanjenje simptoma kod pacijenata i poboljšanje u toleranciji na napor.
Na žalost, nije dokazano da ova intervencija dovodi do statistički signifikantnog produženja života kod ovih pacijenata, ali dovodi do značajnog poboljšanja kvalitete života, te smanjuje broj potrebnih hospitalizacija kao posljedica pogoršanja u slici srčanog popuštanja. Ukoliko imate postavljenu dijagnozu srčanog popuštanja a uočavate progresiju simptoma uprkos kompletnoj terapiji koju trošite, konsultujte se sa svojim ljekarom jer ova jednostavna procedura može pomoći u smanjivanju simptoma koje sada osjećate. Još jednom bih napomenuo da je uzrok srčanog popuštanja prilikom postavljanja indikacije za resinhronizacijsku terapiju nebitan, tj. da je ovaj tip pacemakera moguće ugraditi kod jako velikog broja pacijenata sa različitim osnovnim oboljenjima gdje je sindrom srčanog popuštanja zajednički, konačni rezultat.
Prim. Dr. Emir Talirević